pahabol entry: i heart Paulo Coelho's "Veronika Decides to Die". loaded at may sense. totoo nga, nawawalan ng saysay ang buhay dahil sa pattern, normalcy at conformity. malas ko, ako ay mesohuman, average lang talaga. i live almost entirely on patterns and schedules. buti na lang medyo meron akong impulsive tendencies (oo, meron)at nagkakaron ng konting thrill, kung thrill na maitatawag yun, ang buhay ko. good thing i won't have to "decide to die", yet. and besides, hindi ako suicidal.mga loser lang ang nagpapakamatay. sa kabilang banda, wala nga pala akong karapatang manghusga ng iba. sumasakit lang ang ulo ko sa pag-iisip, tama na nga 'to.